Zapraszamy serdecznie na pierwsze seminarium organizowane przez Niezależną Inicjatywę Akademicką w roku 2024.
Tytuł: „Kryzys klimatyczny, kryzys bioróżnorodności, kryzys planetarny.”
Prowadzący: prof. dr hab. Marek Trippenbach
czwartek, 29 lutego 2024, godz. 17:30
Goście:
prof. dr hab. Szymon Malinowski, Wydział Fizyki UW
prof. dr hab. Jan Marcin Węsławski, Instytut Oceanografii PAN
prof. dr hab. Jan Kozłowski, Zespół Ewolucji Strategii Życiowych, Instytut Nauk o Środowisku, Uniwersytet Jagielloński
Abstrakt:
Na co dzień słyszymy w mediach wiele informacji na temat globalnego ocieplenia, czyli wzrostu temperatury powierzchni globu wskutek antropogenicznych emisji gazów cieplarnianych. Rzadziej dochodzą do nas informacje o innych zmianach na powierzchni planety, takich jak kryzys bioróżnorodności czy przekraczanie granic planetarnych. Do czego to może doprowadzić? Jak badacze przyrody ożywionej i nieożywionej widzą stan Ziemi i naszej cywilizacji? Czy rzeczywiście ludzie mają taka moc, żeby wywołać kryzys w skali planetarnej? Na ten temat będą dyskutować:
Prof. dr hab. Jan Kozłowski, biolog ewolucyjny
Prof. dr hab. Szymon Malinowski, fizyk atmosfery
Prof. dr hab. Jan Marcin Węsławski, ekolog morza i badacz Arktyki
Szymon Malinowski – Absolwent Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2008 profesor nauk o Ziemi. Od 2020 jest członkiem korespondentem Polskiej Akademii Nauk. Zajmuje się fizyką chmur, pomiarami turbulencji w atmosferze. Pracował nad aspektami meteorologii stosowanej, m.in. oddziaływaniem chłodni kominowych z atmosferą. Od 1987 związany zawodowo z macierzystym Wydziałem. W latach 1990–1992 wykładał na Université du Québec w Montrealu. W latach 2002–2012 pełnił funkcję kierownika Zakładu Fizyki Atmosfery. Obecnie jest dyrektorem Instytutu Geofizyki na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. W Polskiej Akademii Nauk pełnił m.in. funkcję przewodniczącego Komitetu Geofizyk, od kwietnia 2020 jest przewodniczącym Zespołu doradczego do spraw kryzysu klimatycznego przy Prezesie Polskiej Akademii Nauk. Od 2011 członek korespondent Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Jest popularyzatorem nauki – między innymi jednym z założycieli portalu Nauka o klimacie, współautorem książki pod tym samym tytułem oraz laureatem konkursu Popularyzator Nauki 2017 w kategorii „zespół”. Jest bohaterem filmu dokumentalnego w reżyserii Jonathana L. Ramseya Można panikować, w którym ostrzega przed nadchodzącą katastrofą klimatyczną.
Jan Marcin Węsławski – Ur. 1955 r., profesor, kierownik Zakładu Ekologii Morza w Instytucie Oceanologii Polskiej Akademii Nauk w Sopocie. Członek Rady Naukowej Morskiego Instytutu Rybackiego, jest członkiem Komitetu Badań Morza PAN, Komitetu Badań Polarnych PAN oraz Komitetu Biologii Środowiskowej i Ewolucyjnej PAN. Specjalista od ekologii morskich wybrzeży, sieci troficznych i skorupiaków. Za najbardziej udane przedsięwzięcie uważa opracowanie systemu oceny wrażliwości wybrzeży arktycznych na rozlewy ropy naftowej. Ponad 45 miesięcy spędził na wyprawach polarnych i morskich. Nieobce są mu Spitsbergen, Ziemia Franciszka Józefa, Wyspa Niedźwiedzia, Ziemia Ellesmera, Grenlandia Północno-Wschodnia, Półwysep Kola, a także morza: Bałtyckie, Grenlandzkie, Barentsa, Norweskie, Karskie i Baffina. Hobby: pływanie w kanoe oraz strzelanie z tradycyjnego łuku. Interesuje się historią wypraw polarnych, pasjonuje go także Tolkien i jego Śródziemie. Mieszka w Gdyni, 500 metrów od morza.
Jan Marcin Kozłowski – profesor nauk biologicznych, biolog ewolucyjny, pracownik naukowo-dydaktyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie oraz Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej w Tarnowie. Członek krajowy korespondent PAN (Wydziału II Nauk Biologicznych i Rolniczych) oraz członek czynny PAU , laureat Nagrody Fundacji na rzecz Nauki Polskiej. Zainteresowania badawcze Jana Kozłowskiego koncentrują się głównie wokół ekologii, fizjologii oraz ewolucji strategii życiowych organizmów. Opracowuje modele ewolucyjne wykorzystujące zasadę optymalnego lokowania zasobów w funkcje życiowe organizmu, a także zajmuje się testowaniem empirycznym tych modeli. W roku 2016 otrzymał prestiżową Nagrodę Fundacji na rzecz Nauki Polskiej w obszarze Nauk o Życiu i o Ziemi za sformułowanie i eksperymentalną weryfikację teorii wyjaśniającej różnorodność strategii życiowych organizmów jako efektu optymalnej alokacji zasobów. Kluczowym dla rozwoju tej teorii był esej teoretyczny z 1992 roku „Optimal allocation of resources to growth and reproduction: Implications for age and size at maturity” opublikowany w czasopiśmie Trends in Ecology and Evolution, w którym Kozłowski opisał jak organizmy rozporządzają dostępnymi zasobami na potrzeby wzrostu i rozmnażania oraz jaki ma to wpływ na wiek dojrzewania i masę ciała. Kozłowski jest autorem lub współautorem kilkudziesięciu publikacji naukowych oraz licznych artykułów popularnonaukowych. Jego publikacja, napisana wspólnie z Markiem Konarzewskim, „Is West, Brown and Enquist’s model of allometric scaling mathematically correct and biologically relevant?” i opublikowana w 2004 została uznana przez Functional Ecology za jedną z dziesięciu najbardziej wpływowych publikacji wydanych przez to czasopismo.
Marek Trippenbach – profesor zwyczajny na Wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Odbywał staże podoktorskie w Joint Institute Laboratory Astrophysics (JILA) w Boulder, Colorado oraz na Uniwersytecie w Rochester. W latach 1995-200 pracował na Uniwersytecie Ben Guriona w Izraelu, w 2005 roku otrzymał stypendium Fulbrighta i pracował National Institute of Standard and Technology w Gaithersburgu, gdzie współpracował ta z laureatem nagrody Nobla Williamem Phillipsem. W latach 2008-20016 był prodziekanem Wydziału Fizyki UW ds. Badań Naukowych. W 2006 roku otrzymał nagrodę im Wojciecha Rubinowicza. Jego zainteresowania skupiają się wokół optyki kwantowej I dynamiki układów nieliniowych. Ostatnio poszukuje interdyscyplinarnych inspiracji na styku różnych nauk przyrodniczych, a także przyrodniczo-humanistycznych.